nie wiadomo jak

См. также в других словарях:

• wiadomo — 1. w funkcji orzecznika «jest rzeczą znaną» Nie wiadomo, co przyniesie jutro. Wiadomo było, że eksperyment się nie uda. Nie wiadomo, kto to zrobił. Nie wiadomo, kiedy przyjechali. ◊ Jak wiadomo «coś jest ogólnie znane, oczywiste; o czymś się… …   Słownik języka polskiego

• jak — I 1. «zaimek zastępujący przysłówki i równoważne z nimi części zdania» a) «używany w pytaniach lub zdaniach o charakterze ekspresywnym» Jak się masz? Jak zdrowie? Jak mi przykro! Jak pogodzić to wszystko? ◊ Jak mu tam «jak się nazywa» Zawołaj… …   Słownik języka polskiego

• wiadomo — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. nos, wiadomo było, wiadomo będzie {{/stl 8}}{{stl 7}} jest rzeczą znaną : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wiadomo już, że dostał się na studia. Nie wiadomo, kiedy przyjadą goście. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• nie — (pisane rozdzielnie) partykuła przecząca 1. w połączeniu z czasownikami a) «stanowi zaprzeczenie jakiejś czynności lub stanu, które dany czasownik wyraża; w konstrukcjach zdaniowych uwydatnia kontrast, przeciwieństwo, stopień nasilenia danej… …   Słownik języka polskiego

• jak wiadomo — {{/stl 13}}{{stl 8}}oper. met. {{/stl 8}}{{stl 7}} mówiący (piszący) tym wyrażeniem wzmacnia siłę własnego stwierdzenia, zwracając uwagę, że są to sprawy powszechnie znane, oczywiste dla wszystkich, o czym powinien wiedzieć rozmówca (czytelnik) …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• świat — m IV, D. a, C. u, Ms. świecie; lm M. y 1. «kula ziemska, Ziemia jako miejsce bytowania człowieka wraz ze wszystkim, co na niej istnieje; warunki tego bytowania, życie na Ziemi z wszelkimi jego przejawami» Życie na świecie. Podróżować, wędrować po …   Słownik języka polskiego

• psi — 1. Psie figle «bezmyślne, czasem złośliwe psoty»: (...) trzymały się go różne psie figle i pod tym względem nie brakło mu nigdy coraz to nowych pomysłów. Z. Kosidowski, Opowieści. 2. Psie przywiązanie, psia wierność «głębokie przywiązanie,… …   Słownik frazeologiczny

• koniec — m II, D. końca; lm M. końce, D. końców 1. «punkt, linia, płaszczyzna ograniczająca, kończąca coś; brzeg, skraj, kraniec, czubek» Koniec ołówka, laski. Stanąć na końcu deski. ◊ Szary koniec «ostatnie miejsce, zwłaszcza przy stole; osoby siedzące… …   Słownik języka polskiego

• psi — «odnoszący się do psa, należący do psa, właściwy psu, taki jak u psa» Psie kły. Psie ujadanie. Psi zaprząg. ∆ pot. Psi grzyb «grzyb niejadalny» ∆ bot. Psia trawka «Nardus stricta, roślina z rodziny traw, której kwiatostanem jest kłos o kłoskach… …   Słownik języka polskiego

• w nieskończoność — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} nieustannie, bez przerwy; (na) nie wiadomo jak długo, jak daleko, bez końca; wiecznie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przypominać o czymś w nieskończoność. Nie mogę jej prosić w nieskończoność o zmianę… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• bądź (tu) mądry i pisz wiersze — {{/stl 13}}{{stl 7}} żartobliwie o sytuacji, kiedy zupełnie nie wiadomo, jak postąpić, co postanowić lub jak należy coś rozumieć : {{/stl 7}}{{stl 10}}A jeśli mimo wszystko przyjadą? Bądź tu, człowieku, mądry i pisz wiersze, jak się z tego… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień